Dziwna rozmowa

Normalnie staram się nie pisać o problemach, bo to głupie, choć widzę, że coraz częściej na blogu przenoszę moje sprawy codzienne. Zwierzanie się czytelnikom, zupełnie obcym lub trochę znanym jest lepsze, bo właściwie nie znają mojej sytuacji i mogą spojrzeć na to z boku. Poczęstuję was moim wczorajszym dialogiem z matką i lekkim opisem wyjaśniającym. Napiszcie mi co o tym sądzicie, bo ja już sama nie wiem.

Matka weszła do pokoju i stanęła przy drzwiach. Siostra już była i stała przy krzesełku, miała usiąść, ale wejście matki jakoś ją powstrzymało. Ja siedziałam przed komputerem, akurat grałam i gadałam jednocześnie. Lubię grać ze znajomymi.
Matka spojrzała na mnie i powiedziała:
- Dlaczego wy się tak na mnie mścicie. A szczególnie ty się mścisz - spojrzała w moją stronę.
- Niby jak się mszczę?
Matka spojrzała na mnie jak na idiotkę. Miała taki wyraz, jakby za chwilę chciała mi coś zrobić. Kręciła głową jakby z niedowierzeniem.
- Myślałam, że jesteś inteligentniejsza....
- No niby jak ja się na mamie mszczę? No jak? - byłam zirytowana - no chyba, że nie odzywaniem się.
   Ogólnie nic mamie nie robiłam. Spokojnie byłam w pokoju, nie wchodziłam w drogę. Sprzątałam, gotowałam itp. Zachowywałam się normalnie i naprawdę w tym momencie nie wiedziałam o co matce chodzi.
- Zabierasz siostrę. Brat nie zda szkoły, bo bez siostry on nie ma życia. A ona nie będzie na studiach. Tata już jest wkurzony, że ona nie idzie na dzienne. Wszystko to się na mnie odbija. Czy ty w ogóle o mnie pomyślałaś?
W mojej głowie powstał wielki znak zapytania. Wielki przez duże W. Przez kilka sekund trawiłam te informację, patrząc na matkę nie rozumiejąc o co jej dokładnie chodzi.
W tej wypowiedzi jeszcze wspomniała, że siostra nie idzie na żadne studia.
- przecież idzie, tylko, że na zaoczne - odpowiedziałam.
Mama otworzyła drzwi, spojrzała w moją stronę, wskazała na skórę pod okiem i oznajmiła:
- tu mi jedzie.

Teraz wyjaśniam. Siostra chciała na dzienne, ale po pewnej sytuacji i różnych innych sprawach zmieniła zdanie i zdecydowała się na zaoczne. Rodzina nie była z tego zadowolona, wręcz na nią naskakiwali. Ja dla świętego spokoju pewnie bym się poddała i poszła na dzienne. Ale moja siostra jest nie ugięta. Wszystko jak widać zwróciło się przeciwko mnie - z czego jestem po części zadowolona, bo będą atakować mnie a nie siostrę. Ja jestem bardziej wytrzymała na takie ataki. Siostra ledwo wytrzymywała to psychicznie.
Brat jest bardzo zżyty z siostrą. Tak jak ja. I pewnie dlatego taka wypowiedź. My z siostrą mieliśmy w planach wyprowadzić się, żeby uciec od tych ataków. Tylko ja i siostra. Brat by został.

Wiem, że ten post jest bardzo osobisty i takich rzeczy się nie pisze. Nie powinnam tego pisać, ale już nie wiem co o tym sądzić. Naprawdę jestem aż taka zła?