Nowy ból

Pisze do was leżąc na łóżku w pozycji niezbyt wygodnej do pisania. Nie zmienię pozycji, ponieważ boję się powrotu tego strasznego bólu. Wiem, że inni mają na co dzień do czynienia z ogromnym bólem i nie powinnam narzekać. Ale pod względem bólu jestem całkiem bezsilna. Boję się strasznie, ponieważ jestem sama w  domu i nie mogę od nikogo oczekiwać pomocy. Na razie się uspokoiło, ale ostatnie 3 godziny zalicze do koszmarów życia.
Wcześniej ból rodzaju podobnego zaskoczył mnie w drodze do pracy. Nawet chyba opisałam to na moim onetowkim blogu. Linka dla osób chcących poznać te relacje prześlę jutro. Dziś prawdopodobnie czeka mnie szpital. Krótko wspominając tamten ból... był to mój pierwszy ból o tak niewyobrażalnej sile (jak dla mnie). Osoba, która pierwszy raz z czymś podobnym się spotyka, przeżywa to jeszcze bardziej niż jest stan faktyczny. Pamiętam, że wraz z bólem były ataki gorąca. Taaak. To mój organizm próbujący walczyć z bólem. Każdy wie jak to jest z bólem, więc nie będę tłumaczyć. Były to wtedy bóle miesiączkowe. Nigdy wcześniej takich nie miałam, dlatego to naturalne, że nie byłam przygotowana. Skończyło się to wezwaniem karetki przez kierowcę autobusu. Nie pojechałam do szpitala i wyobraźcie sobie, że po tym całym zajściu poszłam do pracy.
Dzisiejszy ból zaskoczył mnie jeszcze bardziej. Tak jak w przypadku tamtego bólu miałam lekkie ostrzeżenie, które teraz przestrzegam, żeby nie było powtórki, tak przy tym bólu to była cisza przed burzą. Wstałam normalnie, dosyć wcześnie, ponieważ miałam iść na wykłady. Zaczęło się od utknięcia w miejscu, gdzie król chodzi piechotą. Z początku myślałam, że po prostu to zwykłe rozwolnienie. Nie jem regularnie i ostatnio jem dosyć mało, więc takie problemy traktuje jako normalne. Kiedy usiadłam przed komputerem, jak za sprawą jakiejś strzały przyszedł ból. Kolejny pierwszy raz, bo nie należał do bólu miesiączkowego. Czułam się jak po wystrzale z broni. Choć pewnie wtedy jeszcze bardziej by mnie bolało. Ale to wrażenie nagłości. Zgięłam się w pół i póki miałam siłę poszłam po tabletkę przeciwbólową. Ten ból ukierunkowany był w okolicy prawej, dolnej partii pleców. Położyłam się i błagałam powietrze o szybsze działanie tabletki.Przybyły ataki gorąca. Mój organizm próbował walczyć. Ja tymczasem zwijałam się z bólu, jęcząc, jakby to miało mi w czymś pomóc. Kiedy znalazłam minimalną siłę w tym chaosie bólu, wysłałam sms do koleżanki, żeby powiedziała profesorowi, iż mnie nie będzie i kiedy mam oddać pracę w takim razie. Jeszcze napisałam, że postaram się przyjść na ćwiczenia (tego złudzenia pozbyłam się tak ok. 7.45). Choć moim pierwszym sms był ten do mamy. Napisałam w nim krótko: umieram bolu. Przy pozbyciu się złudzenia szybkiego pokonania bólu był kolejny sms do mamy: pomocy. Czemu wysyłałam sms zamiast dzwonić po karetkę? Mama dzwoniąc do mnie po tym sms ledwo mnie rozumiała. Ja płakałam z bólu. Odzywanie się przysparzało mi większego bólu, dlatego nie dzwoniłam. Teraz jest spokojnie, bo leżę w jednej pozycji i nawet nie śmiem się ruszyć. Czuję jak się czai żeby znowu zaatakować. Rodzice stwierdzili, że wrócą szybciej. Będą za jakieś 3 godziny. Ściągnęłam ich z odwiedzić u rodziny. Czyli jakiś 260 km ode mnie. Z tym także czuję się fatalnie ponieważ nie poradziłam sobie sama. Zachowałam się jak dziecko, które bez rodziców sobie nie poradzi. Powinnam wykrzesać więcej sił i zadzwonić na pogotowie. Ale nie.... Ja musiałam pisać do mamy. I tak oto w wspaniały sposób zniszczyłam obchodzenie święta dnia matki ;/. Normalnie godne pożałowania. Śmiało możecie napisać jaka to jestem dziecinna itd. ze wszystkim się zgodzę.


EDYCJA:
Już jest okej. Okazało się, że to nerki. Jest to u mnie schorzenie dziedziczne, więc to normalne. Ale zaskoczona byłam totalnie. Byłam u lekarza, mam leki. Co prawda będę stosować połowę dawki, bo podwójna to dla mnie za dużo. To się nazywa przeleczenie. A tego wolałabym uniknąć. Posta zostawiam :)

EDYCJA EDYCJI:
Okazało się, że  to kamienie na nerkach. Jest to u mnie rodzinne jak wcześniej napisałam. Ataki bólu trwały przez 3 dni. Wylądowałam na pogotowiu ratunkowym, gdzie odniosłam negatywne wrażenie. Na szczęście dostałam tam silny lek przeciwbólowy, który łagodzi te ataki bólu. To znaczy, że nie boli mnie aż tak. Nic mi nie dali na usunięcie kamienia. Ja sama próbuję załatwić wizyte u Urologa. Dziś będę się umawiać. Teraz sie czuję o wiele lepiej niż w poprzednich dniach, ale nadal choruję. Ale nie martwcie się. Mój organizm jest silny i wiem, że podoła i temu :).