Cieniowy szajs

Do trzech razy w roku farbuję sobie włosy. Nie tak, że zupełnie zmieniam kolor. Co to, to nie. Jedynie rozjaśniam. Moim naturalnym kolorem jest ciemny blond. Dziwnie wyglądam jak mam ciemne włosy, dlatego też rozjaśniam ciemnotę. Szkoda tylko, że dotyczy to tylko włosów, a nie umysłu :). Przerabiam moje ciemnotki na jasny blond. Na ogół wychodzą mi trochę jaśniejsze. To trochę daje mi sporo, bo przy każdym rozjaśnieniu moja twarz ładniej się prezentuje.
Wczoraj musiałam sama poradzić sobie z farbowaniem włosów. Zawsze farbowała mi mama ( nigdy nie byłam u fryzjera farbować, szkoda mi było kasy :) ), ale wczoraj konkretnie nie mogła. Jest u nas taka sytuacja... cóż nie dziwię się, że jest jak jest. Mama po prostu nie miała czasu. A ja musiałam przefarbować te włosy, bo zaczęły się robić paskudne :). Tak więc wzięłam farbę i przed lustrem sobie farbowałam. Robiłam to ok. godz. 22, dlatego też efekty zobaczyłam rano.
Rano... Koleżanki w pracy powiedziały mi, że mam kolor lekko rudawy. Taki minimalny odcień. Przez cały czas się zastanawiałam jakim cudem z blondu mógł wyjść rudy? Chciałam czysto blond, a wyszedł blond z rudawym odcieniem. I to nie koniec wpadki. Okazało się jeszcze, że cały tył głowy mam źle farbnięty i widać ewidentnie, że jest do bani. Heh. A nie mogę na razie farbować, bo moje włosy nie tolerują częstego stosowania farby. Zmuszona jestem do noszenia tego odceniowatego chłamu dopóki nie minie wystarczająca ilość czasu, żebym mogła ponownie zmienić ubarwienie :). Tym razem już nie robię sama. Wolę poczekać na pomoc. Może nawet sąsiadki! Samej już nie mam zamiaru farbować.
Morał tej bajki jest taki, że nie wszystkie rzeczy należy robić samemu :)