Wszystko zaczyna się ode mnie

Wpadłam na to czytając "Wenę" i słuchając o Natchnieniu.
Ostrzegam, że tekst nie jest pisany wprost i łatwo się w nim pogubić.
Jestem ciekawa jakie wy macie do tego nastawienie do wen, muz, natchnień itp.

Pojawia się pierwsza myśl: czas stworzyć coś nowego.
Wtedy wpadają różnorakie pomysły, każda myśl przenika mnie na różne sposoby.
Wiem, że jak spróbuje złapać jedną z nich to TEN mi ucieknie,
czekając z prądem myśli, dryfuje dla TEGO, który sam przybędzie.
Niczym siatka zostawiona sama sobie, czekam na NIEGO.

Trach złapane jedno słowo od którego zaczyna się rozgałęzienie niczym drzewo.
Chwytam gałąź jednego słowa, aby odkryć co za sobą kryje.
Wspinam się na kolejne, uważnie odczytując każde słowo.
Kiedy znalazłam JĄ załamuje się gałąź przez moją nieostrożność.

Jest złapałam TO, teraz na trawie szybko spisuje wiedzę.
Wiem, że z łatwością może mi uciec TE piękne stworzenie.
Z cierpliwością czytam z NIEJ wszystko, wiedząc, że zaraz ucieknie.
Koniec, a więc leć.... ja będę dalej szukać.