Za murem

Z tej strony osoba, którą znacie i odwiedzacie na tym blogu. To mój pierwszy nick i moje przezwisko. Poznacie moje drugie ja. Niestety muszę przenieść moją osobowość na tego bloga, bo na onecie już wymiękam :). Uprzedzam o dziwnej formie postu! Nie wyzywać jak nie zrozumiecie :)


Od momentu wybronienia się przed Rzeczywistością zamknęłam się za murem. Stworzyłam go tak mocnego, że sama nie mogłam się z niego wydostać, albo też nie chciałam. Dobrze siedziało mi się schowanej przed światem i nie dopuszczając złych rzeczy do środka. Ze mną siedział Lenistwo i Gniew. Lenistwo zawsze ze mną był, nawet nie pamiętam dnia, kiedy on się nie pojawił. Tak podsumowując mieszkał ze mną, zajmując mój czas. W zamknięciu było go mnóstwo. Odrzuciłam wszelkie inne dobra życia dla Lenistwa. Tak mi się dobrze spędzało z nim czas, że reszta straciła jakiekolwiek znaczenie. Miewałam próby wydostania się poza mury, jednak zbyt mało woli do wykonania kroku. Mój umysł zasnął, pozostało tylko ciało. Ciało, które wykonywało niewiele czynności. Po co się wysilać? Po co się starać?
Z ciekawością każdego kolejnego dnia wyglądałam za mur. Chciałam wiedzieć co się dzieje, kiedy mnie nie ma, jednak to co widziałam tak mnie oburzało, że wracałam z powrotem na mój wytarty już fotel i fukałam na zaistniałą sytuację.
- Jak oni w ogóle mogą tak mówić - uniosłam się - przecież to jakieś głupoty. No nie wierze, że żyję wśród aż takich idiotów.
- Bo są debilami - oznajmiła Mściwość - lepiej nie wyzywaj tak na głos, weź laptopa i wyżyj się na nich. Ulży ci.
- Racja, no co oni myślą, że są tacy mądrzy? - zapytałam z lekkim oburzeniem. W moich oczach zabłysło czyste okrucieństwo. Byłam bezlitosna, bez skrupułów i nie liczyłam się z niczym. Pokonałam idiotów, na twarzy zagościła satysfakcja.
- No to teraz nie będą się tak mądrować - oznajmiłam dumna z siebie.
- Oj ja nie wiem co ty się tak przejmujesz - zastanowił się Lenistwo - byś to zignorowała i było by spoko luzik. A teraz pewnie jeszcze jakaś wojna się wywoła czy coś.
- A niech się wywoła, wszystkim im pokaże, że ze mną się nie zadziera!
Lenistwo w odpowiedzi tylko westchnął. Nie podobało mu się to, bo nie lubił się zbytnio wysilać, a to już podchodziło pod wysilanie się.
- A może tak pogramy? - zapytał z nadzieją, że się zgodzę, bez żadnych dziwactw.
- Pewnie, akurat mam ochotę :).