"Zagubione duszę"

Gdzieś błądzą coś szukają 

rodzą się i umierają,

zagubione w myśli labiryncie

bójki kto ma byc przy korycie.

Cóż to samo życie

nie zawsze w tym zachwycie,

wers piszę się w zeszycie

marzysz o lepszym bycie,

umiesz Kochac tak nad życie?

Daj coś od siebie

a Ty tylko bierzesz,

spróbuj coś innym podarowac

nie ma co kombinowac,

tak niewiele nam potrzeba 

by dotknąc tego nieba.

Żyją od dnia do nocy

to życie otwórz oczy,

zagubione duszę w świecie 

kto jest człowiekiem a kto śmieciem?

Tak niewiele tu znaczę

tak niewiele tu zobaczę,

świat ludzkich nowości postępów

przybywa żołnierzy ich zastępów .

Przybywa dziwek na jedną noc

wszystko to fałsze są,

a gdzie miłośc na wiecznośc

gdy patrzysz na zewnętrzne piękno?

Wielkie imprezy modelów i modelek

nie masz szans byc ich przyjacielem,

wymogi jak u komputera 

nie patrz w tył patrz teraz.

Ten niepasuje a ta też

niebo leje się od łez,

świat zajęty łez deszczem

cierpienie też ma swą przestrzen.

Żyją od dnia do nocy 

to życie otwórz oczy,

zagubione dusze w świecie

kto jest człowiekiem a kto śmieciem?

Na krzywy ryj nie spojrzą 

nic w Tobie nie dojrzą ,

taki mają już świat

och ach co to nie ja.

Na ziemie wali deszcz

i jest w tym sens ,

to ma zmusic Cie do myślenia

że dajesz powód do cierpienia.

Można mówic lepiej będzie

to nadzieja na szczęście,

kto kocha kto lubi

więcej chyba się zadumi.

Zagubieni w siebie zapatrzeni

trzeba coś dac by się zmienic,

dawne idee już się zagubiły

drogi swoje już pomyliły.

Kiedyś się to zmieni

wywyższeni będą poniżeni,

deszcz łez kiedyś ustanie 

słońce wyjdzie na zawołanie.