"Wymarli poeci"

Zawsze gdy coś się stanie
biorę się za to pisanie,
gdy wena daje  znak
i serce bije w takt.
Jak wymarły poeta co się budzi
piszę do siebie i ludzi
w dupie mam że wrażenia tym nie zrobie
że wersem żadnej Panny nie urobie.
Bo dziś liczy się lans
więc u Ciebie słonko nie mam szans,
jestem tym co się buntuje
na tacy daje co czuje.
Świat pełen dziś nieprawdy
trzeba byc dziś twardym,
poczekaj obserwuj co się stanie
jesteś świadkiem to zmartwychwstanie.
Wymarli poeci wstają z grobu
swymi słowami ruszają do boju,
czują gesty te słowa
mają moc dar słowa.
Dziś jestem tym buntownikiem
chcę skonczyc z trafnym wynikiem,
polecę z formułką z przed lat
bo naprawdę dziwny jest ten świat.
Droga jest każda chwila
życie za szybko mija ,
człowieka trafia już szlag
bo tylko kasa seks i czas.
Ludzie tak już zapierdalają
że szczęście swe omijają,
we mnie jest ten bunt
bo niektórzy jak lód.
Chłodni i tacy obojętni
są paskudni i wstrętni
tacy jak Ty,ona i ja
to dla nich zacofany świat.
Wymarli poeci wstają z grobu
swymi słowami ruszają do boju,
czują te gesty te słowa
mają moc dar słowa.
Walczmy o godny los
nawet gdy za ciosem cios,
dotykamy na planecie życia
buntem walczymy o piękne przeżycia.
Piękno mieszka w nas
Ty szukasz tracisz czas,
zajrzyj czasem w siebie
może poczujesz się lepiej.
Żołnierzy jest coraz więcej
mało takich co chwycą Cie za serce,
dziwek jest coraz więcej,
rzadko która odda Ci swe serce.
Jesteśmy nie bez powodu
żyjemy od wschodu słońca do zachodu,
dajmy sobie chwile wytchnienia
z czasem spełnisz marzenia.
Może też coś odkryjesz
poczujesz wtedy że żyjesz,
wymarły poeta żyjący wśród ludzi
choc inny to do życia Cie obudzi.