Druga szansa?

Ile można dawać drugich szans? Czy w ogóle opłaca się dawać drugą szansę? Większość pewnie powie, że tak opłaca się, bo jeszcze nas może zaskoczyć. Ja nie jestem do końca tego pewna. Wiele razy się zawiodłam, ale nadal naiwnie daje drugą szansę, która jest którąś drugą z kolei. Czy nadal powinnam nazywać ją drugą szansą? W sumie ta nazwa się przyjęła. I nawet trzecia szansa, jest nazywana drugą szansą drugiej szansy. Czy można dawać w nieskończoność drugich szans, czy jednak jest ta ograniczona liczba? Ograniczona liczba związana z charakterem człowieka, jego cierpliwością i licznikiem naiwności. Im większa naiwność tym większa liczba drugich szans. Czy jak już raz się zawiedziesz, to skąd możesz mieć pewność, że nie zawiedziesz się po raz kolejny i kolejny? Podobno ludzie nie zmieniają swoich nawyków. Niby dojrzewamy, jak jabłka w sadzie. Nabieramy nowych cech do swojej kolekcji charakteru, jednak niektóre nawyki zostają. Podobno też coś dziedziczymy, choć cech charakteru się nie dziedziczy. Czy człowiek zrezygnuje ze swoich nawyków, żeby nie zawieść? Czy nadal będzie tkwił w swoich przekonaniach przekonując wszystkich, że to on ma rację?
Czasami się zastanawiam czy warto w ogóle dawać szansę. Czy w ogóle zaczynać. Może czasami lepiej pozostawić to tak jak jest i nie męczyć się? Nie próbować i patrzeć z nadzieją w niebo na lepsze czasy? Jednak kiedy próbuję spełnić postanowienie zapomnienia, nadzieja mnie męczy i moja naiwność. Nadal próbuję. Jestem jak dziecko, które wybacza wyrządzoną krzywdę, ale także jestem jak mściciel, który wszystkie krzywdy pamięta. Niby daję drugą szansę, ale podchodzę do tego z dystansem. Już nie ufam jak ufałam za pierwszym razem. Moja nadzieja ma mniej niż 5 %. Moje serce się zamyka, wyrzucając do siebie klucz. To niby druga szansa? Dystans i brak zaufania? Nie powinno być inaczej? Czy nie powinnam się otworzyć i mieć szczerą nadzieję, że tym razem będzie inaczej? Czemu wątpię? Czemu już nie ufam tak jak kiedyś? Czemu zamykam swoje serce? Gdzie się podziała ta druga szansa? Czy można dać połowę drugiej szansy? Da się tak?

Rozpoczynam rok 2013 wątpliwościami, bo tak właśnie będzie wyglądał ten rok. Pełen niepewności i nadziei, że uda mi się spełnić jedno z moich marzeń.
Rok poprzedni uważam za nieudany. Zawsze 12 traktowałam jako pechową liczbę. A dotyczy się to moich pechowych urodzin. W tym roku kończę ćwierć wieku. Mam nadzieję, że to ostatnie urodziny w tym domu.
Życzę wam roku takiego jakiego sobie zaplanujecie :)